Die Hemel het n nommer

Ek wil my ma bel, ek moet met haar praat. Ek wil haar stem hoor, maar ek kan nie, want die hemel het nie n nommer nie. Nie onder die H's in die gids nie, ook nie in die geelbladsye nie. In hierdie tegnologiese eeu met sy satteliet is daar geen direkte lyn hemel toe nie.

Een nag droom ek dat ek deurkom hemel toe.

"Kan ek met my ma praat? net vir drie minute,asseblief?"

"By watter afdeling is sy?" vra n sagte stem

Afdeling?

"Seker sy hekel en brei. Haar hande was nooit stil as sy tv gekyk het nie."

Maar die stem se: "Ons het nie n hekel-of-brei afdeling nie. Ons is omvou deur warmte,ons dra nie klere nie"

"Dan die bak afdeling" se ek, "natuurlik sal sy daar wees.Na haar dood het ek haar laaste stukkies beskuit uit my blik gaan haal en dit gevries. Ek sou dit nie kon eet nie. Ek moes dit hou...vir, kyk"

Maar die stem se:"Ons leef hier van die vrugte van die gees"

"Probeer dan asb die tuin afdeling" wat n planter was sy nie! Sy het vir my n aarbei steggie geplant wat n aarbei tuin geword het.

Maar die stem antwoord:"Ons saai nie en ons plant nie. Ons besit die ewige saad."

Ek raak desperaat:"Watter afdelings is daar dan?"

Die stem se sag:" Ons het kore."

"Kore? Nee ek weet darem nie, sy was nooit n voorsanger nie, wat nog?"

Die stem raak nie ongeduldig nie: "Daar is ook hulle wat sit"

"Sit, hulle net?" vra ek nuuskierig. "Ek het my ma nooit sien sit nie."

"Hulle sit en luister" antwoord die stem.

"O ja! Sy sal daar wees. Ek moes geweet het" jubel ek. "Sy was n luisteraar, haar oe, haar gesig, haar hele lyf het saam geluister, kan ek met haar praat?" vra ekmopgewonde. "Ek is seker sy sal bly wees"

"Hulle wat sit en luister word nooit onderbreek nie" se die stem baie sag. "As jy wil kan jy saam luister"

Die droom is verby, maar die oggend onthou ek dit, en toe ek kniel om te bid, bid ek nie, ek luister. Die stem het immers gese ek kan saam luister. Ek luister en hoor n stilte vol vrede, en in die vrede is daar troos, in die troos arms wat my vashou. en dit voel soos my ma se lyf, nee, beter, volkome. Dit verdryf die verlange en verdriet en ek word bewus van die direkte lyn hemel toe, die lyn wat daar was voordat almal so slim geword het nie. Die nommer word nooit beset nie, hoef nie eens n nommer te onthou nie want die hemel is net n kniebuig weg!