Dag 1: Woensdag 29.04.2009

Ek het vanoggend opgestaan met die gedagte dat ek vreeslik na my oudste twee seuns verlang. Ek het besluit dat ek later daardie dag sal kyk of ek hulle aan die hande kon kry. By die werk gekom was dit baie besig en die gedagte om hulle te bel is vir eers op die agter grond geskuif, en toe lui my selfoon. Ek het nie die nommer herken nie, en toe ek antwoord kry ek n verassing, dit was my oudste seun. Ek was aangenaam verras. Ek het hom gevra waar hy is en wat hy maak, toe hy vir my vertel dat hy iewers in die karoo op n baie lang eensame pad was wat lood reguit loop sonder einde, oppad Kaapstad toe. Vir n oomblik het ek besef dat daar wel so n ding soos telepatie was, en dat hy darem seker vir n breek deel van n sekonde aan sy ma moes gedink het en toe besluit het om my te bel. Ons het nog so rukkie gesels en ek het toe gehoor dat hy oppad was om vakansie te gaan hou vir twee weke in die Kaap. Ek het hom beny, want ek was by die werk en enige vakansie vir my was glad nie in die vooruitsig nie.
Ons het afgelui, met I love you mom, en ek het gese I love you to.

Die gedagte wat ek die oggend gekoester het om my ander seun ook te bel, het soos mis voor die son verdwyn, want ek was nogal redelik besig, en voordat ek myself kon kry was dit half elf die aand en het ek en my man in die bed gele en tv kyk. Ek was dood moeg, my oe was bloedbelope en seer, en al waaraan ek kon dink was om te slaap, maar die tv was nog aan en ek het gele en rook in die bed, toe my man se selfoon lui. Hy het geantwoord, en sonder om veel te se het hy vir my die foon gegee en dit was my ander seun aan die ander kant. Toe ek sy stem hoor het ek geweet dat daar nou weer iewers moeilikheid is, want dit was al wanneer hy my gebel het, en gewoonlik as ek van sy ouboet die dag gehoor het, het ek die selfde dag nog van hom ook gehoor, sonder dat die een geweet het wat die ander een doen. Jy sien die kind van my was nog altyd my probleem kind, was altyd eerste in die ry as dit by seer kry gekom het, en niemand wou regtig iets met hom te doen gehad het nie, omrede hy nogal slegte gewoontes gehad het, maar dank die Vader hy het dit ontgroei, en jaag nou nie meer drugs na nie. Al wat ek kon uitkry was sy naam en toe het die laaste oproep wat ek van hom gehad het deur my gedagtes geflits, sien dit was n oproep om te se dat hy toegesluit was deur die polisie omdat hy in besit was van n ongelisensieerde vuurwapen. My hart het onder in my skoene gaan sit. Ek het hom gevra wat fout is, maar hy het aanhou se dat ek hom die volgende oggend agt uur moes bel, maar ek wou niks daarvan weet nie, ek het aangedring daarop om te weet wat aan die gang is, waarop hy toe vir my vertel het dat hy weer toegesluit is, hierdie keer omdat hulle hom gevang ry het sonder n lisensie, en toe het hy nooit die boete kaartjie gaan betaal nie en ook versuim om by die hof op te daag. Ek het net gesnak na my asem want ek het skielik nie woorde gehad nie. Verder het hulle hom toe gevang en hom toegesluit vir die nag en die volgende dag was hy by die hof waar hy nou moes verskyn vir minagting van die hof. In pleks van om die hofsaak by te woon het hy besluit om eerder sy dokumentasie te steel en weg te hardloop, omdat die polisieman onder wie se toesig hy was nie baie aandag aan hom gegee het nie, omrede dit nie so ernstige saak was nie. Hy het die hele dag by die Silo's weggekruip en daardie aand laat besluit om terug te gaan huis toe, waar die polisie hom toe weer gearresteer het. Hy was reeds in die selle toegesluit toe hy besef het dat hy nou in groot moeilikheid was, alhoewel sy vorige saak alreeds afgehandel was en hy klaar sy straf uitgedien het. "Community service"
Ek was sprakeloos en het nie geweet wat om te se nie. Die volgende oomblik het hy my begin smeek dat ek en sy stiefpa moes deur ry na hom toe, ek weet nie of hy regtig gedink het dat sy stiefpa half elf in die aand sou opstaan uit die bed uit en deur ry Bethal toe na hom toe nie, sien dit is omtrent n uur en n half se ry van waar ons bly.
Ek het hom probeer moed in praat en gese dat ek hom die volgende oggend sou bel, en dat ek dan met die Inspekteur wat aan sy saak werk sou praat om te hoor wat aangaan.
Natuurlik was my slaap nou daarmee heen. Ek het die hele nag nie n oog toegemaak nie, en het wakker gele en rondgerol en prentjies van hom in my gedagtes gevorm van waar hy eensaam en alleen en koud iewers in n polisie sel was. Ek het gewonder of hy darem n kombers het, en of hy warem aangetrek was?
Noodeloos om te se toe ek uiteindelik in die oggend ure aan die slaap raak het ek die vreeslikste nagmerries gehad van hoe hy in die einste sel met n tou om sy nek van iewers uit die dak hang.....