Ek worstel nog elke oggend wanneer ek wakker word, en verlang my dood na my kind. In ons huis heers daar n stilte wat n mens met n mes kan deur sny, niemand praat nie, almal is dood stil. Vanoggend het my man die inspekteur gebel, en daar is nie veel hoop vir my kind nie. Sy hof saak kom die 8ste voor, ek sal maar dag vir dag vat, en dan hoop en bid vir die beste.
Ek kan net nie sy gesig uit my gedagtes kry nie, dit maak my so seer om te weet dat my kind alleen in n sel sit.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment