Dag 4: Saterdag 02.05.2009

Vanoggend was geensins anders as die vorige 3 dae nie, ek het wakker geword met my kind se gesig voor my geestesoog. Soos die vorige drie dae het ek gewonder of hy lekker geslaap het? Of hy al wakker was, en of hy al ontbyt ge-eet het? So verloop my dag toe met hierdie gedagtes aan my kind nogsteeds iewers in n polisie sel. Vanmiddag het ek en my man besluit ons gaan n bietjie kuier vir sy familie. Terwyl ons daar sit, en ek nie regtig goeie geselskap is nie, lui my man se selfoon, ek hoor hom in engels praat en dink dat dit een van ons kliente is, maar toe hoor ek hy se praat met sy ma, en gee die telefoon vir my. Ek kon sommer sien hoe sy gesig uitdrukking verander. Ek neem toe die foon en aan die anderkant praat n konstabel van die polisie en vra toe vir my of ek asb vir my kind warem klere, en n tandeborsel en seep kan bring sodat hy kan was en warem aan trek. My hart het tot in my skoene gesak, en dadelik was die knop in my keel weer terug. Ek moes hard sluk daaraan sodat die mense waar ons gekuier het nie kon sien dat my hart eintlik op my baadjie sit nie. Ek het opgestaan en buite toe gestap met die verskoning dat ek nie goeie sein in die huis het nie. Daar het ek my gewese skoon suster probeer bel, maar haar ma het die foon geantwoord en gese dat sy slaap. Ek het gevra dat sy my asb moet bel, en toe begin die lang wag alweer. Nou wonder ek of my kind dink dat ek nie belangstel om hom te help selfs net met warem klere en wasgoed nie? My hart was weer aan flardes want nou was my grootste bekommernis, of hy warem en skoon is, werklikheid. Ek het nie geweet wat om te doen nie. Die oproep wat ek verwag het net nie gekom nie. Die minute het soos ure gevoel en die ure het soos n ewigheid verby gesleep. Totdat ek maar weer probeer bel het. Die foon het hierdie keer net aan hou lui en niemand het geantwoord nie. Ten einde laaste het ek besluit om maar vir haar n sms te stuur, waarin ek die rede vir my oproep aan haar verduidelik het, nou het sy vir my gese dat sy ver van die huis af is, maar net n paar uur gelede het haar ma vir my gese dat sy slaap. Ek kon sommer aanvoel dat sy my nie eintlik wou help nie, ek kan nie verstaan hoekom nie want sy was so gewillig om te help en het nogal verstaan waardeur ek gegaan het want sy is ook n ma. Sy het wel gese dat sy more daarheen sou gaan en kyk of sy vir hom warem klere en wasgoed sou kon vat. Ek weet nou dat ek nog n nag nie gaan slaap nie, omdat ek sal weet dat ek skoon en warem in n sagte bed le terwyl hy iewers koud, en vuil in n polisie sel moet probeer slaap....
Hoe lank kan n nag se ure wees, wonder ek? n Minuut voel soos n uur, n uur voel soos n dag, en n nag voel soos n ewigheid.....